In 2002 zijn we met de Hemelvaart excursie van 9 tot 12 mei naar het Weserbergland bij Hameln gegaan.
Hieronder een verslag van één van onze nieuwste leden Hyke Kloostra.
Op hemelvaartochtend daalden wij af in de ijzerertsmijn Kleinen Bremen. Hoewel het buiten warm was, bleek het binnen erg koud. Onze gids begroette ons met ‘Glück auf’ en leidde ons met een boeiend verhaal door de mijn. Halverwege de tocht benaderde Jolly mij met de vraag of wij een verhaaltje van deze excursie wilden maken voor in het GEA-krantje. Ziehier het resultaat.
In oktober 2001 zijn John, mijn man, en ik lid geworden van de GEA. Er ging voor ons een nieuwe wereld open tijdens de GEA-avonden en de mineralencursus die we hebben gedaan. Na de theorie wilden we ook de praktijk leren kennen en deze goed georganiseerde excursie bood ons die gelegenheid.
Zoals we in de mijn de diepte ingingen, zo gingen we bij verschillende groeves de hoogte in. Merkwaardig om je te realiseren dat je eigenlijk ook in het binnenste van de aarde bezig bent met zoeken, immers sommige groeves zijn gewoon afgegraven lagen aarde. Prachtig om de verschillende tekeningen van aardlagen te zien die na afgraven zichtbaar worden.
Zoals we kennis maakten met het zoeken naar mineralen en fossielen, zo maakten we ook kennis met de andere deelnemers van de excursie. We werden hartelijk verwelkomd en ook van harte bijgestaan bij het leren zoeken en daar komt nog wel wat bij kijken.
Als voorbereiding hadden we het een en ander aan gereedschap aangeschaft en ook wat boekjes doorgenomen. In de praktijk is het een kwestie van uitvogelen wat je meer of minder interessant vindt.
Al in de eerste groeve bleek John het een uitdaging te vinden om in de wand te gaan bikken. Dit tot grote bezorgdheid van enkele deelnemers. Het ging echter goed en in de volgende groeve bleek dat er genoeg materiaal op de grond lag en ook kwam er nog iemand van de groeve met een machine de stenenhopen omgooien.
Op het eerste gezicht lijkt een groeve een grote steen- en zandmassa. Het zoeken naar mineralen deed mij denken aan het zoeken naar schelpen op het strand. Als je een keer bezig bent kun je bijna niet meer ophouden. Je zoemt volledig in op details en het grotere geheel schept in verhouding daarmee een contrast. Een boeiende ervaring.
Ook boeiend was de Schaumburger Diamantmijn bij Strücken, waar we de tweede dag heengingen. We bleken te gaan zoeken op een heuveltje van pakweg 100 meter breed bij 5 meter hoog. Bij aankomst waren daar kinderen aan het spelen. Het moet een prachtig gezicht zijn geweest voor die kinderen om uit een colonne auto’s zo’n dikke twintig volwassen uit de zien stappen. Met helmpjes op hun hoofd en hamers in hun hand, bestormden ze enthousiast de heuvel op zoek naar Schaumburger Diamanten.
In Hehlen bleek diezelfde middag dat fossielen zoeken in een brede wand met stenen eigenlijk minder leuk was. Waar zoek je naar en hoe kun je dat vinden? Zijn er herkenningspunten? Alhoewel we steeds wel antwoorden op onze vragen kregen, hebben we niets gevonden. Jammer, maar misschien moet je het vak ‘fossielen zoeken‘ echt leren.
Om bij de stenenwand te komen in Hehlen moesten we overigens nog halsbrekende toeren uithalen door een kiezelwand van zo’n vier meter te beklimmen. Dat was best lastig en een enkeling bleef hangen of gleed naar beneden. Gelukkig bleek er een alternatieve route, die ook niet zonder gevaar was overigens. Ik heb veel respect vooral voor de ouderen die vol moed de obstakels overwonnen. We werden verwelkomt op de berg door een rode wouw die schitterend rondcirkelde en zich goed liet bekijken.
De laatste dag werd de ochtend gedomineerd door de regen. De gipsgroeve van Weenzen bleek te bestaan uit verschillende grotten. In een grot mochten we naar gips en sulfiet zoeken. ’s Middags, toen we arriveerden bij de kleigroeve Duingen, stopte het regenen gelukkig. Na wat rondkijken en tips van anderen kregen we de smaak te pakken van het uitbikken van fossielen. Een waardige afsluiting van deze excursie.
We hebben erg genoten van het zoeken naar mineralen en fossielen en ook van het gezelschap van de andere zoekers. Onze dozen gingen goed gevuld mee naar huis. Buiten de dozen namen we nog twee grote stenen mee. Eentje met verschillende mineraalafzettingen en sporen van fossielen en eentje die we niet goed thuis kunnen brengen. Ook anderen in het gezelschap konden ons niet vertellen wat het was. Dit belooft een prettige zoektocht thuis.
Al met al was deze excursie een bijzonder leuke ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is.
Hyke Kloostra
